Платонов Владимир Петрович. Математик. Академик Национальной академии наук Беларуси (1972; чл.-корр. с 1969), академик АН СССР (1987), Российской АН (1991), член Хенаньской академии наук (1990), иностранный член Индийской национальной академии наук (1993), профессор (1968), доктор физико-математических наук (1967). Заслуженный деятель науки БССР (1982).
Працяг урывка з раману "Назаві сына Канстанцінам" беларускага пiсьменнiка Леанiда Дайнекi, прысвечанага Аршанскай бiтве.
"...Незадоўга перад гэтым сын баярскі з Мурама Аляксей
Гарэлаў паіў каня ў рэчцы. Якраз ішла з ношкаю травы за плячыма
вясковая кабета.
– Как деревушка зовется? – спытаў у яе Гарэлаў.
– Пашына, – адказала кабета.
– А речушка?
– Крапіўна.
– Небось, крапивой вся заросла? – пажартаваў сын баярскі.
– Ды не, – спынілася, скінула ношку з плячэй кабета,
– Яна кроў людскую будзе піць. А поле гэтае, – яна зірнула ўдалеч, дзе
ўсё аж кіпела ўзброенымі людзьмі, – было чыстае-чыстае, а будзе
крумкачыстае... "
Урывак з раману "Назаві сына Канстанцінам" беларускага пiсьменнiка Леанiда Дайнекi, прысвечаный Аршанскай бiтве.
"...Непадалёк ад Воршы на ўзбочыне дарогі ўбачылі
дзіўную купку людзей – дзве дзяўчыны, або зусім маладога веку кабеціны,
тры мужчыны, двое з якіх чарнявыя, гарбаносыя, яўна, нетутэйшыя, і
гармата, сапраўдная баявая гармата. Бачна па-ўсяму, яны чакалі войска.
Некалькі шляхціцаў ірвануліся да іх на конях, перамовіліся. Затым да Канстанціна Іванавіча прапусцілі адну з жанчын.
– Пан гетман, – усхвалявана загаварыла яна, – Я –
Зося Жабыка-Жэмбава з Адроўскага сяльца, што недалёка адсюль. У
паспалітым рушэнні ідзе мой муж Марцін, мой бацька, мой свёкар і мае
дзеверы – мужавы браты. Усе ідуць. Можа, памятаеце, як мы разам з вамі
беглі ад маскоўцаў з ракі Угры?
– Даражэнькая мая панечка, хіба можна такое забыць?
– весела сказаў Астрожскі, злез з каня і далікатна пацалаваў Зосі руку,
– Такое і перад самай смерцю ўспомніш. Кажаш, усе твае родзічы тут
ідуць? Добра. Вельмі добра. Значыцца, не аслабла яшчэ сіла шляхецкая. А
чаго ж сама хочаш?
– Я і мае людзі, – Еўрапейка павярнулася да купкі
сваіх спадарожнікаў, – хочам таксама з вашым войскам пайсці. У нас і
гармата ёсць. Стаяла на вежы ў Аршанскім замку, ды мы знялі яе адтуль.
“Зосяй” называецца гармата.
– “Зосяй”? – усміхнуўся ў пасівелую бараду гетман, –
Нешта дужа разваяваліся Зосі. Але ладна. Бяру вас усіх. Пан Зміцер, –
сказаў ён свайму ардынарцу Дайнебу, – Уладкуй людзей і зброю... "
Так в 1931 году белорусы спасались от самого большого в истории страны потопа
Минский потоп 24 июля 2009 года, несомненно, войдет в историю. Белорусы
еще долго будут вспоминать плавающие автомобили и затопленные магазины.
Но наша страна знала потопы с еще более серьезными последствиями,
вызванными не дождями, а целыми наводнениями.
Вот уже 65 лет отделяет нас от того времени, когда на многострадальную
белорусскую землю пришло долгожданное освобождение. События Великой
Отечественной войны становятся для нас, молодых людей ХХІ века, далекой
историей. Однако интерес к ней не ослабевает. К тому же, правдивая и
объективная картина тех событий, к сожалению, так и не создана...
Карательная операция под кодовым наименованием "Гриф" проводилась с
16 по 30 августа 1942 года на территории Оршанского и Сенненского
районов Витебской области. Немецко-фашистские оккупанты предусматривали
очистить от партизан большой лесисто-болотистый район, который примыкал
к шоссейным и железнодорожным коммуникациям в треугольнике Витебск -
Орша - Смоленск, и подавить на этой территории выступления местного
населения против немецких властей.
Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч лічыў за вялікае шчасце жыць, працаваць і тварыць у родным горадзе. Можа таму аршанскі перыяд жыцця літаратара быў у яго творчасці даволі змястоўны. Шмат аб чым гаворыць ужо тое, што тут, у Оршы, ён убачыў свой першы паэтычны зборнік.
Яўген Васілёнак, нарадзіўся 26.12.1917 г. у горадзе Оршы ў сям'і чыгуначніка. 1945-1948 гг. - карэспандэнт маскоўскай газеты «Гудок» у Алма-Аце. З 1948 г. жыў у Мінску - быў рэдактарам БелТА, карэспандэнтам газеты «Труд» па Беларускай ССР, загадчыкам аддзела публіцыстыкі часопіса «Маладосць». У 1958-1966 гг. - галоўны рэдактар часопіса «Неман». Сябра СП СССР з 1953 г. Узнагароджаны медалямі. Памёр 23.09.1973 г.
Минувший 2004 год унес с собой уникальную археологическую находку. Незадолго до нового года в городе Орша Витебской области был похоронен остов старинного замка, который раньше являлся королевской резиденцией. Находка, которую археологи ждали больше сотни лет, была засыпана землей из-за нехватки денег на ее дальнейшее изучение и реставрацию.
Моцны фальклорны струмень, да якога беспамылкова прыпаў У. Караткевіч, пранізвае ўсю яго паэтычную творчасць, напаўняе яе народным пачаткам, сінкрэтычнасцю, традыцыйнай паэтыкай. Бадай што няма ніводнага фальклорнага жанру, які не знайшоў бы свайго выкарыстання ў Караткевічавых творах.
Николай ПОЛЯНКОВ, гомельский художник, до последних дней своей трудной жизни писал мне письма. Он знал, что обречён, и всё-таки верил, что сможет дописать ещё одну, свою самую главную картину. О войне. В сущности, он до конца оставался на её фронтах. Об этом я снова и снова думал, перечитывая его письма и возобновляя торопливые записи нашего последнего интервью... Тогда не думалось, что оно станет последним.
При использовании материалов сайта указание авторов и ссылка на источник материала обязательна! Мнение администратора сайта может не совпадать с мнением авторов статей. За объявления несут ответственность рекламодатели.
